Zoals verwacht was de inhuldiging van president Trump – ik vind het nog steeds een vreemde woordcombinatie – en de nasleep ervan een pijnlijk schouwspel. Gedurende anderhalf jaar schoffeerde hij tal van bevolkingsgroepen, zonder ook maar de minste excuses, zelfs wanneer er pertinente reacties op zijn beledigingen volgden. We weten alvast waaraan ons te verwachten de komende vier jaar. Ook Trumps inauguratiespeech getuigde overigens niet van verzoening en samenwerking. Het is duidelijk dat de nieuwe Amerikaanse president een aanhanger is van het conflictmodel.
De afgelopen weken werden binnen de ACOD heel wat informatie en sensibiliseringsavonden georganiseerd. Ook daar was er tussen de vele aanwezigen heel wat discussie over motivatie van zovele kiezers om voor Trump te stemmen. Iedereen vroeg zich af wat we kunnen leren uit deze nieuwe opstoot van populisme die we nu aan beide zijden van de Atlantische oceaan waarnemen. Conclusie was in elk geval dat het slechtste wat we kunnen doen, is die kiezers diaboliseren of de rug toekeren. Je moet ze geen gelijk geven, maar met concrete en praktische voorbeelden wijzen op de nefaste populistische politiek van figuren als Donald Trump.
Het mag niet verbazen dat ook het beleid van onze regeringen uitgebreid aan bod kwam tijdens deze debatavonden. Uiteraard was er striemende kritiek te horen op de besparingspolitiek, op de aanvallen op de sociale zekerheid, op het onrechtvaardige belastingsysteem… Zowat alles werd besproken. Hoe ga je daarmee om in het dagelijkse leven? Hoe leg je uit aan de man of de vrouw in de straat dat er wat schort met een dergelijk regeringsbeleid? Ik wil je alvast twee voorbeelden van de praktische communicatie niet onthouden. Het zijn voorbeelden met humor, maar die wel gesmaakt werden.
Guido Rasschaert, algemeen secretaris van de ACOD, over belastingen: “Je zit met een groep op café. Iedereen legt geld in de pot, behalve één persoon, ook al heeft die geld genoeg. Iedereen drinkt een democratisch pintje of frisdrank, maar die ene bestelt een Triple. Hoe lang zou hij in de groep getolereerd worden? Nochtans betaalt niet iedereen correct belastingen, maar geniet iedereen wel van de sociale zekerheid. Waar is de logica?”
Of nog, een tussenkomst van een jonge militant van sector spoor: “Je kan je kleine niet verbieden een sigaret op te steken met een dikke sigaar in je mond.”
Inderdaad, diegenen die aan het stuur zitten zouden het voorbeeld moeten geven, de wetten moeten naleven en de instellingen moeten respecteren. Anders kan je dat ook niet verwachten van de gewone vrouw of man.
Chris Reniers – voorzitter – 23 januari 2017
Voortdurend klagen werkgevers en rechtse partijen dat de Belgische loonkost veel te hoog is in vergelijking met onze buurlanden. Het zou hun competitiviteit volledig ondermijnen. Wanneer je echter een eerlijke berekening maakt, dan merk je dat ze appelen met citroenen vergelijken. Jaarlijks krijgen de bedrijven immers voor ettelijke miljarden euro’s aan subsidies van de overheid. In 2012 liep dat zelfs op tot 11 miljard euro, waarvan 6 miljard euro aan loonsubsidies. Die rekenen de werkgevers en rechtse partijen echter niet mee in hun loonkostvergelijkingen met de buurlanden. Indien ze dat wel zouden doen, toon België zich meteen veel competitiever. Dat is niet enkel mijn mening, ook die van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven.
ACOD Overheidsdiensten Oost-Vlaanderen 